De Halletoren Brugge.
Het belfort.
In 1280 brandde het bovenste deel af en daarmee ging het archief van voor 1280 verloren. Er werd toen beslist om een apart stadhuis te bouwen op de Burg. De meeste administratieve functies verhuisden toen daar naartoe. In de periode van 1291-1296 werd de toren toen hersteld met de twee onderste vierkante bouwdelen en een houten spits.
Het stadhuis.
De stadshallen werden verder in de 15e eeuw uitgebreid en van 1483 tot 1487 werd het achthoekige gotische bovengedeelte gebouwd, ook met een houten spits waarop het beeld van Sint-Michiel verscheen. Door een blikseminslag in 1493 brandde dit bovenste gedeelte opnieuw af alsook de stadsklokken. Bij de herstelling werd een houten spits met opklimmende leeuw gebouwd.
In 1741 brandde de torenspits opnieuw af en werd in 1753 hersteld echter zonder torenspits. In 1822 kreeg de toren de huidige neogotische kroonafwerking in plaats van een spits.
De toren begon in de 13e eeuw scheef te zakken in zuidoostelijke richting, wellicht als gevolg van een gedempte waterloop. Een correctie in westelijke richting werd toegepast bij de verhoging van de toren. Nochtans baarde het probleem al zorgen in de 16e eeuw. Om verder scheefzakken te verhinderen werden de hoeken van de toren in 1554 met zware pijlers versterkt. In 1964-1971 werd de toren grondig gerestaureerd. Het bleek echter niet nodig de funderingen extra te verstevigen om verder overhellen tegen te gaan.
Het belfort van Brugge is 83 meter hoog en helt lichtjes over (87 centimeter richting Wollestraat). Om de top te bereiken moeten er 366 treden beklommen worden.
